Omaž Radoslavu Laziću

ISTOČNO SARAJEVO – U Kulturnom centru u Istočnom Novom Sarajevu je, u okviru Međunarodnog festivala profesionalnih lutkarskih pozorišta za djecu „Lut fest 2017“, održan omaž Radoslavu Laziću, o čijem je životu, radu i lutkarskom stvaralaštvu govorio pozorišni kritičar Vojislav Vujanović.

Vujanović je sinoć rekao da je za Lazića teatar bio životno opredjeljenje i istakao da je posjedovao fascinantnu obaviještenost o svemu što se zbivalo u svijetu u pozorišnoj umjetnosti.

„To ga je opredijelilo da našem čitaocu omogući da se susretne sa izvornim stvaralaštvom najznačajnijih svjetskih teoretičara lutkarstva, da omogući neposredno suočavanje preko djela prevođenih sa mnogih jezika. To je druga komponenta stvaralačkog nagona Radoslava Lazića“, naveo je Vujanović.

Prema njegovim riječima, treća komponenta je povremeno Lazićevo oglašavanje sopstvenim teorijskim postavkama.

Vujanović ističe da je teško naći ličnost koja je na bilo koji način svoju pažnju usredsredila na razrješenje pitanja o fenomenologiji lutke kao što je činio Lazić.

On je rekao da je Lazić, koji je godinama bio gost „Lut festa“ i član žirija, posvetio nekoliko knjiga radu u lutkarskom teatru, od kojih su neke „Svetsko lutkarstvo /hrestomatija/“, „Estetika lutkarstva“, „Teatar/cirkus klovnova“, „Birnaki /japanski klasični teatar“, „Lutkari o lutkarstvu“, „Magija lutkarstva“.

Vujanović je rekao i da je Radoslav Lazić rođen u Šušnjaru, selu pored Sanskog Mosta.

„Rođen je u nedoba, kada su ustaše sa ratnim pokličem `Za dom spremni!` kretali u antibožanski pogrom – da ubijaju i pale kuće onih koji nisu bili sa njima. Preživio je pokolj i u život krenuo sa trajnim posljedicama“, naglašava Vujanović.

Lazić se na beogradskoj Akademiji za film, radio i televiziju upisao na Odsjek režije. Akademiju je završio 1964. godine u klasi Vjekoslava Afrića.

Istovremeno, studirao je i Istoriju umjetnosti na Filozofskom fakultetu u Beogradu, gdje je okončao postdiplomske studije iz oblasti teatrologije.

Sve ovo Lazić je nadgradio i specijalističkim studijama u Parizu.

Doktorsku disertaciju o temi „Jugoslovenska dramska režija 1918-1991“ sa podnaslovom „Teorija i istorija, praksa, propedeutika“ odbranio je na Akademiji umetnosti Univerziteta u Novom Sadu.

Režirao je, po sopstvenom priznanju, oko 50 dramskih djela na scenama Beograda, Zagreba, Novog Sada, Zrenjanina, Subotice, Niša, Banjaluke, Varaždina, Kumanova, Leskovca, Sombora, Vršca, Pančeva.

U ulozi reditelja pojavljivao se i na radiju, televiziji i filmu, na scenama lutkarskog teatra. Lepeza njegovih preokupacija se širila i u drugim prostorima: na Akademiji umetnosti u Novom Sadu, 1976. godine, posvetio se pedagoškom radu kao umjetnički saradnik za režiju, a od 1984. godine postao je predavač na odsjeku „Istorija estetike režije“.

Lazić se bavio i uredničkim radom /urednik „Scene“, urednik rubrike „RTV – estetika“ u časopisu „RTV – teorija i praksa“/.

(www.palelive.com / Srna)