Огласи
Htjeli, ne htjeli, vrijeme nas je naučilo da je tako, jer druge nade su skoro pa izgubljene i zgasle u pukim obećanjima još decenijama unazad. I, ma koliko stoji činjenica da su opštinske vlasti u Kalinoviku opredijeljene da se makar spase ono što se spasiti može, te da tračak optimizma budi i projekat izgradnje HE „Ulog“, surova realnost je takva da su joj obilježja škola bez đaka, oronule i srušene zadružne zgrade, njive koje nema ko da obrađuje, krajnje nepovoljna struktura stanovništva…Jednostavnije rečeno, život bez života.
Eee, nekada su sela pucala od života, sobe bile tijesne za sijela, a duvanska kutija mala da po cigar smotaju svi domaćini u komšiluku…A, sada, sudbina je zar tako htjela, troje opanaka da podereš dok obiđeš napuštena seoska imanja-riječi su kojim je dovoljno upečatljivo jedan stariji domaćin opisao današnjicu ovog kraja.
Klimanje glavom dvojice-trojice prisutnih, koji su ga slušali dok je odgovarao novinarskoj znatiželji, dovoljna su potvrda istine koju govori i, u neku ruku, preporuka da evociranje uspomena tu stane. Jer, one bude emocije, a ovdje u Ulogu, nažalost, češće izmame suzu i težak uzdah, negoli osmijeh na izboranom gorštačkom licu.
Uostalom, ni povod nije bio za takve priče, jer praznik Rođenja Presvete Bogorodice-Mala Gospojina i jeste radost za ovaj kraj i dan kada su željne oči mogle da vide rođake, kumove i prijatelje, svu ljepotu zavičaja, a grlo dah pusti u snažnu pjesmu od koje će se prijatnom toplinom naježiti svako čisto srce.
„Evo braće i rođaka, sve ne može rodit’ jedna majka…
Napuštam ovo moje pitomo mjestašce na Neretvi, u Opštini Kalinovik, u Republici Srpskoj, a u ušima i dalje odzvanjaju ove riječi pune ljubavi i sjećam se besjeda Preosveštenog vladike zahumsko-hercegovačkog i primorskog Grigorija „da živimo u radosti do starosti, a u ljubavi dovijeka…“
I, znam, vratiću se opet krivudavim putem u Ulog, možda ove jeseni i zime, o proljeću sigurno, akobogda, da zajedno sa svim ovim ljudima budem na crkvenoj slavi Svetog Vasilija Ostroškog, da osvježim dušu na ovom svetom mjestu, dođem kući…
Spasi, Bože, narod ovaj i blagoslovi nasljeđe njegovo…
Kalinovik u srcu
Opštepoznata je činjenica da su brojni ljudi koji područje Opštine Kalinovik zovu zavičajem danas rasuti širom svijeta.
Ipak, bez želje da budem pretjerano subjektivan, istina je da Kalinovčani i Hercegovci uopšte beskrajno vole rodnu grudu i nekada u društvu i previše to ističu.
Svjesno, ili nesvjesno, ta ljubav se prenosi i na mlađe naraštaje koji rijetko posjećuju mjesta gdje su im rođeni preci, ali ih osjećaju svojim, a to je još jedna nada da ovaj kraj nikada neće ostati ostavljen i zaboravljen.
Kalinovik u srcu, a srce za Kalinovik !
(www.palelive.com / www.kalinovik.info)
